O Fantasma dos Ollos Azuis

A Unitaria de Vide é moi velliña, construíronna a comenzos do século XX cos cartos que dende Brasil mandaron os viciños que alá estaban emigrados.
E como todo o mundo sabe, aos fantasmas góstanlles as casas velliñas.

Pero tardamos moito en enterarnos de que na Unitaria de Vide, ás veces, vivía un fantasma.

Dende sempre pasaban cousas extranas: tremaban as ventás, a porta abríase sóa, os papeis saían voando, os cartaces caían ó chan, marchaba a luz... e un día, hai moito tempo, decidimos escreber unha carta á Bruxa do Campanario, que daquela estaba de vacacións no Brasil. Ao pouco, ao chegar pola mañán atopamos unha nota . Dicía:

NON VOS PREOCUPEDES. É UN FANTASMA AMIGO MEU. XA FALEI CON EL E NON PRETENDE ASUSTARVOS.SÓ QUERE SER O VOSO AMIGO.CUIDA DA ESCOLA E MÁNDAME AVISO CANDO PASA ALGO.

¿Un fantasma?. ¡Un fantasma!

¡Menudo follón se montou!Pero Isaac, un neno que agora xa é un maior, comenzou a falar e dixo:

- Eu xa sabía que había un fantasma. Unha vez falei con el no cuberto da casa da miña avoa. Non se pode ver ben porque é invisible,pero eu sabía un feitizo, que agora non me acordo, e puiden velo un pouquiño. Ten os ollos azuis e estaba un pouco triste porque non tiña amigos-.

Carla dixo entón que ela tamén o vira un día na porta da cociña da súa casa, e que si, que tiña os ollos azuis.

Dende ese día,sabemos que temos un novo amigo. Chamámoslle O Fantasma dos Ollos Azuis, e cando a porta da escola se abre sóa, non nos asustamos porque sabemos que é o noso amigo que quere xogar. Si estamos acupados dicímoslle:
-!Fantasma dos Ollos Azuis, vai dar unha volta, que estamos traballando e agora non podemos xogar contigo!
Pero outras veces saimos ao patio e xogamos con el. Semella que é o vento, pero nós sabemos que é o fantasma dos ollos azuis xogando con nós.