¡QUE NON TE ENTERAS DE NADA!

Estabamos a ver na pizarra dixital o conto de Arturo e Clementina, eu ía facendo unha lectura/dramatizada, tod@s estaban caladiñ@s, atent@s... cando chegamos xa ao final do conto e eu, facendo de Arturo dicíalle aos "meus" amigos:

"Esa Clementina era unha desagradecida! Non tiña falta de nada...
Unha das nenas- esta vez non vou dicir quen- ergueuse da silla , encarouse a min e berroume:

- NON! CLEMENTINA É MOI LISTA! E TI ERES PARVO!
- Quee?- dixen eu.
- SI! QUE ARTURO É UN PARVO
-¿QUE EU SON PARVO?- contestei convertida de novo nun Arturo alporizado.
- SI,SI, ERES UN PARVO, QUE NON TE ENTERAS DE NADA!- díxome como quen dí ...punto final, e sentouse de novo toda enfurruñada.

Terminamos de ler/ver o conto, falamos de Arturo, de Clementina, de Venecia, de escribirlle outra carta a Clementina ... xogamos.... e a mañán seguíu, pero a miña cara leva todo o día cun sorriso tonto que non dou sacado.

...e que había que ver como se me enfrentou!