Peneiramos a fariña e logo levámola, nunha mochila viaxeira, ata o Souto, onde nos esperaba Isabel para facero bolo.
Misturamos a fariña milla cunha pouca triga, botámoslle un pouco de auga quente, sal, e amasamos un bolo grande e moitos pequenos, un para cada un.
Cocímolos no forno da cociña de ferro e esperamos un pouco.
Logo, cos bolos na mochila, voltamos correndo á escola, puxemos a mesa e comimos un exquisito bolo feito co millo que plantamos, cuidamos, esfollatamos, debrullamos, levamos a moer e cociñamos.
E como aínda nos quedaba un pouco de tempo xogamos a facer casiñas de tiricós.
Desta vez fomos quen de seguir un proceso completo. Quen nos ía dicir que duns grauciños pequenos que sementamos na primavera pasada podíamos tirar tanto rendemento!
2 comentarios:
Ola nenas e nenos de Vide!! Chámome Ledi,vivo en Lugo e son amiga da vosa mestra. Encantoume ver hoxe como fixéches pan, seguro que eses bolos que fixéches estaban moi bos. Entro moitas veces a ver o voso blog (que é dos meus preferidos) porque eu estou estudando para ser mestra e aprendo moito con todo o que facedes vos na vosa escola. Mándovos moitos bicos a todas e todas. Ate a próxima!!!!
Saúdos Ledi, e unha apreta moi forte.
Sabela
Publicar un comentario