Paramos no camiño con Eugenia, que tamén nos ensinou a súa horta, paramos coas ovellas que estaban pacendo no camiño , e desviámonos ata un lugar secreto que coñecía Jose Ángel, onde medraban os marotes, pero non collimos ningún. Como eran poucos, deixámolos estar.
Ao pouco de chegar, cando a nai de Elena nos estaba a ensinar unhas leitugas que lle naceran no xardín, púxose a chover e fumos correndo para o cuberto.
¿Que facemos agora?¡¡¡¡Un conto, un conto!!!, e Elena trouxo un conto e púxose a ler. Era La vaca que puso un huevo. Gustounos tanto que alí mesmo decidimos compralo para a
Biblioteca.Ah! aínda que o conto viña en castelán Elena leuno en... ¡galego!. Tradución simultánea, como dicía o seu pai.
Cando parou de chover, Carmen, a nai de Elena, levounos ata a horta . Tamén tiña as leitugas coas cebolas, vese que son moi amigas, pero había moitas máis hortalizas e verduras, e aprendimos alí mesmo os seus nomes.
Logo de pasar a saudar ás galiñas, años e coellos, marchamos correndo para a escola, porque empezaba a poallar outra vez.
Corrimos e corrimos todo o camiño. Cando por fin chegamos, estabamos un "pouco" mollad@s e un "moito" esgotad@s.
Tanto, que David dixo:
- Eu ao chegar a casa voume deitar a durmir.
E unha chea de voces contestaron:
- Eu tamén!
Aquí queda o "documento gráfico", e si queres ver as leitugas de Carmen ou de Eugenia , podes ir ao Blog das leitugas
No hay comentarios:
Publicar un comentario