As chulas de Isabel

Comenzou a mañán cun traballo duro pero moi gratificante: converter os cocos en caveiras.Logo, recollimos as sementes para plantar na nosa veiga na primavera, limpamos a aula e as mans e fumos comer un bocadillo e a xogar un pouco no patio.
Pero o día estaba tan sorprendentemente fermoso, cun ceo tan limpo e azul que decidimos ir a dar un paseo e apañar castañas do castiñeiro da "arxentina" para o magosto de pola tarde. É un vello castiñeiro de castañas das "nosas", pequenas pero moi sabrosas.
Ao pouco de chegar de volta á escola petaron na porta e era Isabel, a nosa veciña.
Traíanos chulas recien feitiñas!

Deliciosas!

Hai no mundo unha escola cunha veciña tan maravillosa como a nosa?

Isabel, eres a veciña que todos os nenos e nenas do mundo quixeran ter, e eres...¡A NOSA!