Temos no patio un Castiñeiro de Indias , Aesculum hippocastanum, que encheu o chan de castañas. No recreo to@s andaban a xogar con elas, e u lembrei que cando era pequena, a miña avoa- que lle chamaba castañas das bruxas- facía con elas unhas monequiñas moi feitiñas, e dicíame que non as metera na boca, que eran venenosas.
Conteilles esta historia aos nen@s, pero non souben responder ás súas preguntas: ¿Por qué lle chamaban das bruxas? ¿ eran venenosas de verdade?.
Como a profe non sabía, e eles tampouco , decidimos facer a moneca coas castañas e, no entanto, facer averiguacións.
Na Biblioteca non atopamos información pero en internet descubrimos que o Castiñeiro de Indias é unha árbore moi famosa porque as súas follas, a súa cortiza, os seus froitos- as castañas- e as súas sementes, teñen propiedades medicinais.
Si premes aquí, poderás sorprenderte tanto coma nós .
Pero entón, ¿ que era iso de catañas das bruxas?. Tardamos un pouco máis en descubrilo pero agora xa o sabemos:
As castañas non se poden comer porque conteñen unha sustancia, a escina, que é tóxica. Pero como teñen un sabor moi amargo é moi difícil que alguén coma nelas.
Pero nas épocas de fame, houbo moita xente que recurríu a estas castañas para alimentarse, e puxéronse moi enfermos: vómitos, dor de cabeza, fiebre… ou morrían de parada cardiorrespiratoria.
Por isto quedoulle o nome de castañas das bruxas. Das bruxas malas, segundo aclaración de Érika.
A moneca que fixemos puxémoslle o nome de Lola.
Mañán contaremos a súa historia.
No hay comentarios:
Publicar un comentario