Hoxe pola tarde fumos plantar carballos e castiñeiros no Coto, onda o depósito da auga. Eran setenta as plantas que Medio Rural lle mandou á Comisión de Montes, e foron poucas.
Pola mañán non paraba de chover e chegamos a pensar en cambiar o día, o final decidimos arriscar, e saíunos ben. A tarde foi ben fermosa: o monte cheo de nenos e nenas, nais, avoas, pais.... cavando, rindo, botando regueifas uns ós outros, e mentras, o ceo cuberto de nubes esperaba a que remataramos co traballo.
Comenzou a orballar cando xa recollíamos os legóns e regresabamos á escola, onde nos esperaba a merenda. Son as tardes como esta as que gardas na memoria e repasas con cuidado para non esquecer. Se conseguimos máis árbores subiremos outro día, se non chove. Aínda que...
se chove,deixa chover
se orballa deixa orballare
por máis que chova e vente
carballos imos plantare.
2 comentarios:
acabo de entrar en vuestro blog, que me dio la dirección una amiga y me sorprendio duscubrir que aun habia escuelas como la vuestra.¡cuanto me gustaria que mi hija hubiese tenido la oportunidad de poder pasar una tarde como la que contais!Por favor, seguir adelante y nunca os desanimeis.
sorrio cando leo historias coma esta, que sorte e que envexa, queria estar aí.
Publicar un comentario