A PESARES DA MESTRA

Hai moitos anos, cando eu empezaba de mestra tocoume un primeiro, e eu estaba toda asfixiada con iso de aprenderlles a ler. Que método sería o mellor?, onde atopar bibliografía?, estaría facéndoo ben o estaba metendo a pata? Unha compañeira, mestra de moitos anos, colleume un día por banda e díxome:
- Sabela, os nenos aprenden a ler a pesares da mestra, así que xa te podes ir tranquilizando.
Nunca o esquecín.
Pero o venres aprendín tamén que @s ne@s, ata @s de tres anos, saben o que hai que facer A PESARES DA MESTRA.
Isto foi o que pasou:

@s pequeni@s estaban encantad@s xogando a fabricar palabras cos tampóns de letras. Buscaban as letras do seu nome e estampábanas nos folios. Aquelo era unha maravilla. Falando, descubrindo letras.... e a mestra non daba creto. Alba collia a A e dicía .
- Esta é miña . A de Alba, e esta tamén - e collía a B.
Noa dáballe a S a Sebas e dicíalle :
-Esta é túa Sebas.
E así tod@s. Daba xenio velos.
Entón a mestra pensou:
- Uauhhh!
E cando os maiores colleron folios para fabricar palabras de un só golpe: SOL, PAN, RA.... a mestra díxolle @s pequeniñ@s:
- Vos tamén podedes facelo, eu escribo a palabra no folio e vós buscades os tampóns, ¿vale?
A mestra seguía pensado que ELA era un xenio.
......E @s pequeniños foron correndo a buscar as letras : Iris estampou unha I, Noa unha N, Alba unha A, Iago unha G, Sebas unha S....... e así tod@s.

A PESARES DA MESTRA.