como non chovía fomos correndo ata o carballo de Isabel a facerlle unha visita e tocar a súa pel rugosa, comprobar as ondas das súas follas, e contarlle que as súas landras , cando agromen, ímolas plantar no baldío, onde os cabalos que baixaron do monte comeron os carballiños que xa estaban medrando na plantación que fixo hai tres anos a Comunidade de Montes.
Logo na escola limos o conto e escoitámolo no video que fixeron os nenos e nenas do CRA de Bergondo

No hay comentarios:
Publicar un comentario