Vese que xa temos moita práctica e como veña unha boa noite- que veu- a fogueira arde tan lixeira que todos quedamos pasmados a mirar para ela.
Pola tarde fixemos o meco- quedou precioso- e logo, a pouco un grupo de "voluntarias da motoserra", colléronlle gusto ao traballo e caseque deixan o plataneiro sen polas e as xestas en perigro de extinción, pero pagou a pena....
E cando a fogueria veu a menos as pandereteiras pequenas puxéronse a cantar, non unha senón unha morea de cantigas que deixaron abraiados a doos, e aos seus pais e nais cheos de fachenda.
No hay comentarios:
Publicar un comentario