AMABLE

Estou sentada no banco, á sombra do plataneiro, mentras eles xogan na area.

Achégase a min Soraya- 3 anos- e sinalando para o c oche que está aparcado no camiño dime:

- Profe, mira que amable é o outono. Botou as follas por riba do teu coche.

Saul- 3 anos- sigue enchendo a carretilla da area pero intervén na conversación:

- A min gustoume moito iso que inventaches o outro día do outono, que bota as follas para abaixo, e logo as follas se pintan. É moi amable o outono. Si señor.

Alba- 4 anos- ponse de pé, e enfróntase a Saul e Soraya dicindo:

- Iso non é amable. Amable era a "nosa velliña"- a súa bisaboa morreu non hai moito- que sempre dicia: Moitos biquiños para toda a xente. PARA TODA A XENTE !!. Ela si que era amable.

E cada un seguíu coa area.

Cando entremos do recreo paréceme que vou ser moi "amable" con tod@s eles.