Lola e o samaín

Onte "alguén" decatouse que Lola, a nosa esqueleta, seguro seguro que a noite de Samaín ía sair coas ánimas a recorrer os camiños, e ao mellor- ou pior- se lle ocurría ir á casa de "alguén".

Decidimos entón coller a Lola e explicarlle iso do Samaín:

- Mira Lola, a noite do 31 de Octubro, a porta que separa o noso mundo do "outro" faise tan delgada que as ánima

s poden pasar e veñen visitarnos.

Pode pasar que a túa ánima colla o esquelete para andar mellor, e si un supoñer, foras ata a nosa casa non te vaias asustar coas caveiras.Nós poñemos caveiras para asustalas e que marchen.

Lola non dixo nin mu, pero Diego "sentíu" que dicía que tiña frío.

Frio?

Nun visto e non visto fixémoslle un vestido de ánima/bruxa con sombreiro que lle quedou perfecto.

E sacámoslle fotos e todo.

Antes de marchar, Diego recordoulle a Lola:

- E non te rompas. E logo volve para a escola, que nos costaches moitos cartiños.