Os veciños e veciñas comenzaban a chegar. Cadaquén coa súa aportación: tortillas, chourizos asados, empanadas, viño, máis viño, roscóns....
E empezou a chover.
A chover?
A DILUVIAR!!!!
Unha treboada inmisericorde abateuse sobre a Chan de Vide. Lóstregos, trebóns, vento, saraiba e chuvia durante dúas horas e media arrasaron con todo. No medio, homes e mulleres corríamos tentando levar para debaixo da carpa todo o que se podía recoller: escenario, megafonía, mollos de palla, mesas... Pero os ríos de auga decidiron asulagar tamén o espacio que ocupaba a carpa.
Entón démonos por vencid@s. Eran as cinco da tarde.
Co coche dos altavoces fomos por Vide informando que suspendíamos o Fiadeiro e por teléfono avisamos a pandereteiras e gaiteiros amigos, pero non pudemos evitar que unha fileira interminable de coches comenzara a chegar.
E foron dando a volta.
Nós terminamos na Casa da Auga, tocando a gaita e a pandeireta mentras compartíamos tortillas e viños cos veciños que se achegaron ata alí para dicirnos que non había treboada que puidera cós de Vide. Que o vindeiro domingo: FIADEIRO.
E así quedamos: DOMINGO, 5 DE xUÑO, FIADEIRO NA CARBALLEIRA DE VIDE, e si quere chover que chova, que estaremos preparad@s.
Cando á noitiña marchabamos para casa, decatámonos que en toda a tarde ninguén se acordou de sacar a cámara de fotos.
Estabamos demasiado preocupad@s e ocupad@s en cuidarnos unhas a outras, en atender aos que chegaban, en salvar o que puideramos, en mirarnos e saber que seguimos cantando xuntas, e xuntos.
Entón démonos por vencid@s. Eran as cinco da tarde.
Co coche dos altavoces fomos por Vide informando que suspendíamos o Fiadeiro e por teléfono avisamos a pandereteiras e gaiteiros amigos, pero non pudemos evitar que unha fileira interminable de coches comenzara a chegar.
E foron dando a volta.
Nós terminamos na Casa da Auga, tocando a gaita e a pandeireta mentras compartíamos tortillas e viños cos veciños que se achegaron ata alí para dicirnos que non había treboada que puidera cós de Vide. Que o vindeiro domingo: FIADEIRO.
E así quedamos: DOMINGO, 5 DE xUÑO, FIADEIRO NA CARBALLEIRA DE VIDE, e si quere chover que chova, que estaremos preparad@s.
Cando á noitiña marchabamos para casa, decatámonos que en toda a tarde ninguén se acordou de sacar a cámara de fotos.
Estabamos demasiado preocupad@s e ocupad@s en cuidarnos unhas a outras, en atender aos que chegaban, en salvar o que puideramos, en mirarnos e saber que seguimos cantando xuntas, e xuntos.