veiga de inverno

Manuel, o pai de José Ángel pola mañán cedo falou con nós:

- Que pasa coa veiga?. Non ides traballala?. Da pena vela toda chea de herbas. Nin tan sequera limpastes os restos dos tomates e das xudias. A veiga non se pode ter asi,hai que atendela.

@s nen@s e eu mirámonos uns aos outros, sen saber moito que dicir, nin que disculpa dar.

E que nós só traballamos a veiga cando chega a primavera- dixen eu.

Entón, con moita paciencia, explicounos que a horta se traballa todo o ano, o que vai cambiando é o que se pode plantar. Agora, dixo, é tempo de plantar cebolas de inverno, fabas, que xa debían de estar postas, tirabeques, navizas...en fin, plantas que aguantan o frío e veñen para o inverno. Non é moito traballo, eu pásovos a fresadora, e así xa non tedes que cavar a terra, e traiovos as cebolas, que si queredes as poñedes con rede, como fixestes coas leitugas.

¿Como dicirlle que non?

Daquela este ano imos traballar por primeira vez a veiga todo o ano.

Nós limpamos a terra- sobre todo Mateo que os demáis tiñan poucas ganas de traballar-, Manuel fresou e trouxonos as cebolas, Isabel deunos semente de fabas e tiraveques e Tereixa ofreceunos semente de navizas.

Se non chove, esta semana a nosa veiga quedará "como Dios manda"