Nesta acampada non hai máis adultos que a mestra. As nais e pais "SO" botan unh
a man para montar e desmontar as tendas, preparan a cea da primeira noite na carballeira de A Chan de Vide, acompañarnos na subida a Ribarteme, vir tomar un cafeciño de madrugada conmigo.... pero non participan na acampada propiamente dita. En canto entramos no patio da escola, só quedan as tendas de campaña, @s nen@s e Sabela. E non se precisa de máis . Faise unha asemblea onde facemos inventario de recursos: tendas,sacos, mochilas....,necesidades e actividades a desenvolver, logo facemos a distribución por tendas segundo as súas preferencias e logo os máis pequniños, os de 3, 4 e 5 anos, escollen "pai ou nai" ,que será @ maior que termará e cuidará de cada un deles.E abofé que son uns pais/nais do máis reponsable.Son tres días tranquilos, nos que hai moitos tempos nos que só teño que "estar" pois eles se organizan pola súa conta, e disfrutan facéndoo sen a miña intervención.
e dixen ben días tranquilos porque as noites son outro cantar: entre o chan, os xogos, as risas, o vento, as curuxas e as apostas para ver quen aguanta máis sen durmir..... as noites son unha romería.
Todos os anos sorpréndeme o xeito no que está integrada a Biblioteca. Esta vez tamén
na primeira noite cando quedan a durmir os cativos, os maiores que facían de pais/nais foron pola súa conta ata a Biblioteca na procura dun conto para lles ler, e os que non foron houberon de ir pitando pois ningún pequeno quería durmir "sen o conto". Pola mañán,mentras se estaba a espera de que quentara o leite, uns charlaban, outr@s xogaban ou arrumbaban a tenda, pero tamén houbo @s que foron ata a Biblioteca e deitad@s na alfombra pasaban as follas dos "libros sorprendentes".
Xa imos na 8ª acampada de verán, agora a esperar pola novena.
